Laatste dag Hong Kong, donderdag 5 december 2013

Laatste dag Hong Kong, donderdag 5 december 13.46 uur

Laatste dag in Hong Kong. Een vreemde gewaarwording, want vanavond laat al zal ik dit continent verlaten. Op weg naar Europa met Lufthansa. Nu ben ik nog gewoon in Hong Kong, deze melting-pot of nations. Zoveel nationaliteiten die ik tegenkom, gewoon al te zien aan de huidskleur, de lichaamsbouw, de kleding. Vanochtend sprak ik bij de lift een Indiase jongeman, hier al 3 jaar vanwege business. 'Het is duur in deze stad,' zei hij, maar de zaken gaan goed. Gisterenavond nog kort gesproken met een Algerijn, een Berber uit Algiers, hier ook neergestreken vanwege geld dat in deze stad gemakkelijker verdiend kan worden dan in die voormalige Franse kolonie. Het was een van de weinige keren dat ik hier in Hong Kong Frans sprak, want meestentijds is het toch Engels waarin niet-Chinezen met elkaar spreken. Je hoort vaak meteen ook dat het niet hun moedertaal is. Gisteren ook nog met een Zwitser gepraat, die hier ook voor zaken is. Hij zit in de paardensport en reist heel de wereld af vanwege de handel in wedstrijdpaarden (vooral paardenraces). Daar gaat grof geld in om. Hij heeft er een volle baan aan en kwam net uit Singapore en daarvoor zat hij in Japan. Zondag vliegt hij vanwege een korte vakantie in de Alpen  naar huis terug en daarna is het Kerstmis. De conversatie vond plaats in het Engels, ofschoon hij opgegroeid is in het Franstalige deel van Zwitserland. Zijn Franse accent was overduidelijk en soms formuleerde hij iets in het Frans, omdat hij daarin het woord dat hij zocht direct voorhanden had. Merk dat ik in de weken dat ik nu toch vooral buitenlandse talen spreek, mijn passieve woordenkennis snel omgezet wordt in een actieve woordenschat. Ook het denken zelf past zich aan. Met Nederlands kan ik nu eenmaal hier nauwelijks mee uit de voeten; ik moet me wel aanpassen. Kan me goed voorstellen als je veel in het buitenland bent, dat dan je talenkennis snel toeneemt. Zou dan wel wat snel-cursussen actieve taalvaardigheid willen volgen, ook wat betreft de uitspraak (in Vught kan dat, weet ik).

At zojuist mijn laatste noodle soep met shrimps in een sjieker restaurant met wit gesteven tafellakens op de tafels, gelegen in een kelder aan Nathan Road. Het is lekker en het is een lichte lunch. En meteen werd er een kannetje thee bij geserveerd. Daarmee begint het eten.
Blijkbaar vertrekt er iedere tien minuten vanaf de moskee een bus naar het vliegveld. Dat is vanaf mijn hotel een 400 meter lopen. Bovendien een heel stuk goedkoper dan wanneer ik met de metro/trein zou reizen. Zo ga ik dus reizen, want zo hoef ik ook maar een keer met de bagage te sjouwen en niet (rol)trap af trap op, en overvolle trein in uit. 

Eigenlijk voelt het als alsof ik met een been al in het vliegtuig zit. Ben al niet helemaal meer hier. Ik ben al aan het reizen. Iets specifieks ondernemen doe ik niet meer. Heb alles wel gedaan wat ik perse wilde, ofschoon ik ook best weet dat ik nog wel meer was gaan bekijken als mij hier nog meer tijd vergund was. De tijd is op; heb verbruikt wat ik hier kon doen, heb me laten leiden door wat de stad mij aanbood in de beschikbare tijd. Wilde ook niet als een gehaaste alles willen zien of mee willen maken. Moest ook tijd zijn om in me te laten doordringen wat deze miljoenenstad met mij doet, zeker ook vanuit het besef dat ik al een ander land van boven tot beneden bereisd heb. Deze stad als afsluiting en als begin. Dat begin lag op de luchthaven, hier een 30 km vandaan en vandaar reisde ik door om die dag nog Hanoi te bereiken, het feitelijke begin van waarom het begonnen was. Nu keer ik weer naar de luchthaven terug, maar wel met een ander gevoel, want nu heb ik iets meer kunnen proeven en smaken van deze stad die ooit tot het grondgebied van Engeland hoorde en waarnaar nog zoveel verwijst, al is het maar het tweetalige en het verkeer.

Veel gelezen heb ik niet, minder dan ik me voornam. Op de terugweg en eerder nog op de luchthaven heb ik alle tijd om in de twee boeken waarin ik nog bezig ben, uit te lezen. En op de Ipad staat dan nog minstens een boek waarin ik nog niet begonnen ben. Maar onderweg ook wat slapen, want als ik op Schiphol land, is de ochtend net begonnen en moet ik klaar wakker zijn om het laatste deel van de reis af te ronden. 
Thuis is Sinterklaas met zijn Zwarte Pieten dan al vertrokken en kan de commercie zich met volle energie op Kerstmis gaan richten. Zelf zal ik me ook gauw op verschillende vlakken bezig gaan houden met het aanstaande kerstfeest en het daarop volgende einde van het jaar, vanuit het zekere weten dat deze reis feitelijk afgelopen is en dat er weer een nieuw jaar zal aanbreken met onvermoede mogelijkheden. Deze reis zal echter wel nog een tijdje blijven doorwerken, veronderstel ik. En waartoe die leiden zal...  

Tot  gauw verder,

Hong Kong, cafe Espressamenre, met uitzicht op een gestileerde ijsbeer, waardoor aandacht gevraagd voor de moeilijke situatie van de bedreigde ijsberen in het noordelijke poolgebied, door onder meer de opwarming van de aarde.

 
15.50 uur

Maart