Langham Place Mall, 4 december 2013

Langham Place Mall, in de buurt van  Street of Beauty, woensdag 4 december 16.42 uur

"Deze wil ik graag en die en die andere daar ook.' De vrouw met een boodschappentas in de hand wijst aan wat ze precies wil hebben. De verkoopster met een stevige plastic witte schort aan opent het draden luikje en pakt met pastic handschoenen aan het eerste spartelende beestje uit de draden kooi. De mevrouw knikt. Deze wil ze inderdaad graag hebben. Het beestje verdwijnt in een grote plastic zak die de verkoopster meteen stevig gesloten houdt; het mocht er eens uit willen springen. Dan pakt ze de twee andere nog. In de kooi zitten wel zeker 100 bruin-grijze beestjes. Ik moet goed kijken wat voor beestjes het nu precies zijn. Aan een stang met een schuifbaar gewicht eraan wordt de zak gewogen. Dan loopt ze enkele passen verder en gaat op een stoeltje zitten dat niet hoger is dan een 20 cm. Ze pakt de beestjes een voor een uit de plastic zak, die niet meer blijkt te zijn dan voor even een opvangzak, slaat ze met een groot mes, ter grootte van een bijl, mee op de kop, slaat de kop er meteen af en legt ze in een vergiet. Dan begint ze trefzeker en met duidelijk een jarenlange ervaring, de diertjes te slachten met dat grote mes. Binnen een minuut is het gebeurd. De bruin-grijze huid is eraf gestroopt, de ingewanden zijn ontdaan en de rest is in hapklare stukjes vlees op het hakblok fijngehakt. Langzaam dringt tot me door dat ik dit soort beestjes in de jaren zeventig van de vorige eeuw vaker gegeten heb en ze toen heel lekker vond. De kikkerbilletjes (2 billetjes en 2 achterpootjes per stuk dus) werden gewenteld in bloem met wat peper en zout, gebakken in boter, knoflook en fijngesneden sjalot of ui er bij en naderhand wat fijngehakte peterselie. Als je liever een roomsaus erbij wilde, werd er nog verse room toegevoegd en liet men het geheel nog even stoven, zodat de smaken goed met elkaar konden gaan harmoniëren ('Cuisses de grenouilles aux fines herbes' of 'cuisses de grenouilles a la crème' stond dan op de menukaart van het restaurant). Ik herinner me de keren in de Casserole (eigenaar Saes) op de Oelemarkt in Weert dat ik die daar samen met Joep en Arry at. Ze werden wel duurder in de loop van de tijd. Eerst kreeg je 8 stuks kikkerbilletjes  voor een bepaalde prijs en naderhand waren dat er nog maar 6 voor die prijs. Ze waren heerlijk met wat stukjes knapperig stokbrood, eventueel besmeerd met zelfgemaakte kruidenboter. En je kon met het brood het pannetje waarin ze geserveerd werden schoonmaken, om zo maar niets te missen van die bijzondere smaak. De Casserole bestaat al jaren niet meer; ik geloof dat er nu een cafe of een disco in gevestigd is. De Oelemarkt is nu de grote uitgaansplek van Weert met alleen maar cafés en discotheken geworden. 
Nu zie ik ze nergens meer op een menukaart staan en zelf heb ik ze ook al zeker 10 jaar niet meer klaargemaakt. Soms zijn bepaalde gerechten in de mode en de mode verandert voortdurend (nu is slow-cooking het mode-item, als je helemaal bij de tijd wilt zijn; het is niets anders dan op vrije lage temperaturen een gerecht te laten garen, zodat de verschillende ingrediënten tot een bijzondere smaaksensatie kunnen samensmelten.) Ik weet nu in elk geval waar de kikkers van destijds vandaan kwamen en hoe ze er aanvankelijk uitzagen. Ik weet dat ze nog steeds te koop zijn in de horeca-groothandel; ze worden dus nog steeds verkocht en gekocht.

Portland Street 61-63, 18.57 uur
Me straks niet gerealiseerd dat ik koffie ging drinken (lekkere capucino met een laagje cacao erop in de vorm van een in elkaar overlopende M en  D; dat is uitgekiende reclame) bij McDonalds, op de eerste etage van een supergrote shopping-mall: Langham Place, die overloopt van de ene wolkenkrabber naar de andere aan de andere kant van de straat. De mall bestaat bovengronds uit 13 etages. Behalve er je inkopen doen, kun je op verschillende etages ook eten en ieder restaurant heeft zijn eigen specialiteit. Op een etage kun je je geld gauw kwijtraken, omdat er zo'n soort foeteltentjes staan zoals op de kermis: gokken met een hijskraan en bijna altijd win je niks. Vooral jeugd zie ik daar; ook jonge stelletjes waarvan de jongen wel een beertje voor zijn vriendinnetje wil scoren. Het centre is prachtig aan gekleed in een meer dan uitbundige kerstsfeer; men hoopt op een groene kerst. Overal kerstgroen met kerstballen en op een etage kun je laten fotograferen in een sprookjesachtige winterse omgeving. Iedereen die ik daar zie, wil wel in zo'n idyllische sfeer op de foto. Vanuit de centrale hal kijk je dertien etages omhoog; in de grote lege ruimte, die aan weerszijden alleen uit glas bestaat, hangen  verlichtende en glinsterende sfeerkegels uiterst zachtjes te bewegen; ze zijn per stuk  wel een meter lang.  Door de luidsprekers klinkt instrumentale kerstmuziek, die ik zachtjes meezing: 'Venite adoremus, venite adoremus...' Het is binnenkort Kerstmis,  terwijl ik van dit christelijke feest verder echt niets merk. Het is niets anders dan een commerciële manifestatie bij uitstek voor alles wat met handel te maken heeft. Handel verkoopt!
Op de dertiende etage is een zaak met dvd's en cd's. Kijken. Gewoon westerse cd's met kerstmuziek van A.Botcelli is te koop, maar ook andere westerse groepen zie ik wel. Ik vraag, omdat gisteren me iemand dat zei, naar muziek van de Buddha. Een meisje, het had net zo goed een jongen kunnen zijn, gezien zijn uiterlijk, wijst me naar een schap met alleen dat soort c.d.'s. Veel wijs word ik er niet van, zeker als het alleen maar Chinese tekst is die op de c.d.'s staat. Toch zie ik er enkele die misschien de moeite waard zijn. Op goed geluk koop ik er een paar. Daar beluisteren kan niet. Dan is het systeem dat ik ooit in Frankrijk tegenkwam heel wat vriendelijker: je neemt een c.d. die je wilt beluisteren, legt die onder een scanner en je kunt alle nummers van die c.d. via de koptelefoon beluisteren. Nu zal ik mijn koop thuis pas kunnen horen en kunnen beoordelen of het voor mij al dan niet een miskoop is.     

Hier in Portland Street strijk ik neer om wat te eten. De kaart is alleen in het Chinees. Ik moet het hebben van de plaatjes. Die maken me enigszins duidelijk waaruit het gerecht zal bestaan. Bestel maar weer een pilsje. Heb hier echt nog nergens gezien dat er wijn gedronken wordt; misschien in de sjieke restaurants, maar niet in dit soort restaurants, waar ik toch ook mensen zie eten die 'echt' een avondje uit zijn. Aan het plaatje te zien, heb ik zoiets als clams besteld. Afwachten. 
Heerlijk! Inderdaad clams in een soepje van glass noodle, rode pepertjes, verse in lucifergrootte gesneden gember, ui en een beetje olie samen gekookt, totdat de schelpen opengaan. Niet te zuinig zijn met  gember! Datzelfde lukt ook wel met mosselen, veronderstel ik, ofschoon clams subtieler van smaak zijn. Ga ik proberen en dan ook alleen met chops eten natuurlijk. 

Vanmiddag was ik op de groenten- en fruitmarkt (zijstraten van Reclamation Street). Op een deel van de markt wordt vis (en kikkers!) verkocht. En achter de groenten-en fruitstalletjes liggen de permanente slagers en vaak ook de visboeren die vanuit hun vaste plek de vaak nog levende vissen in allerlei soorten en variëteiten, shrimps, schelpen, krabben en kreeften te koop aanbieden. In andere winkeltjes koop je alleen verschillende gedroogde vissen of delen daarvan. De levende zeevruchten worden in leven gehouden doordat in iedere bak een slangetje met stromend water ligt. Het is een ingenieus systeem, een wirwar van dunne slangetje, dat ervoor zorgt  dat alle slangetjes met elkaar in verbinding staan en vers water laten lopen in de goed isolerende witte bakken, gemaakt van die witte bolletjes (weet even niet wat daar de naam van is). Soms floept er een vis of een springlevende reuzengarnaal uit een bak. Die komt gauw weer terug in de bak te liggen. Ook liggen sommige vissen al naar totaal water om zich heen te snakken (naar adem snakken heet dat niet, want daar hebben ze op de droge geen gebrek aan).
Kocht vanmiddag een apparaatje waarmee je gemakkelijk de schubben van een vis verwijdert. Thuis eerder wel eens gedaan met een broodmes, maar dat werkt niet. Met zo'n ontschubber is het een fluitje van een cent. En hij kostte ook bijna niks ($ 30,= )

Ga nu terug met de metro en ga meteen ook informeren en kijken of en hoe ik morgen met de metro naar de luchthaven kan. Of is er een shuttlebus? (20.15)

22.34 uur in mijn cel zonder ramen.
Een cafeetje waar ik gewoon kan zitten, er iets drinken en schrijven, ken ik hier niet. Overal moet je eten en in een koffietentje is het niet echt gezellig op dit tijdstip. Ik kan wel naar een nauwelijks verlichte bar en daar een biertje drinken. Maar die zijn meer voor de conversatie en om andere zaken te regelen of af te spreken. Bovendien is het dan een Ierse pub of een Duitse Kneipe of zo iets dergelijks; je ziet er dan ook veel buitenlanders, vaak in gezelschap van een of meerdere Chinezen. Kan ook wel naar de lounge van het Sheraton of het Holliday In, maar wat zoek ik daar dan?
Was vanavond in een wijnzaak, ook vanwege de vraag waarom ik toch steeds bier drink in plaats van een glaasje wijn. Allereerst viel op dat er een geweldige uitgebreide collectie Franse cognacs was, ook van merken die ik nog nooit eerder zag. Veel cognacs hadden speciaal vormgegeven flessen; daar hangt een prijskaartje aan. Er lagen ook heel wat Franse wijnen; de goedkoopste fles die ik kon ontdekken kost € 35,=. Het merendeel kost € 100,= of meer per fles, terwijl ik er ook zag met 4 cijfers voor de komma. Dank je wel gezegd dat ik de winkel mocht bekijken. Verder gelopen, ook om te kijken of ik toch niet ergens kon gaan zitten. Neen dus!  

Ik realiseer me dat ik morgen om deze tijd al ruimschoots op de luchthaven zal zijn en daar ook al ingecheckt zal hebben. Dan terug naar de uitvalsbasis op Hoeven  16. 
Voor degenen die mijn vlucht willen volgen:
5 december 23.40 uur vanuit Hong Kong naar Frankfurt, vlucht LH797
6 december geplande aankomst Frankfurt 5.20 uur
6 december 7.00 uur vanuit Frankfurt naar Amsterdam, vlucht LH986 met verwachte aankomst om 8.15 uur.
Dan met de trein naar Weert. In Weert zal Cor S. mij komen ophalen vanaf het station (want S. is gewoon aan het werk op de verjaardag van Sinterklaas, want op die dag wil menigeen zijn kadootje  dat hij dubbel kreeg natuurlijk graag even komen ruilen, voordat de Sint weer op de boot stapt). Cor heeft die 6e een studiedag, maar ergens rond de middag kan hij weg; het is immers ook zijn verjaardag. 
Voor morgen zal ik uit de bagage wat extra warme kleren reserveren. In Nederland zal het kouder zijn dan hier, veronderstel ik.

Tot morgen,

Maart, 23.52 uur