EEN NATTE DONKERE STAD IS HUE ALS IK AANKOM

10 november 2013  HUE

EEN NATTE DONKERE STAD IS HUE ALS IK AANKOM

Acht uur in een trein met aftandse stoelen, alhoewel het de beste zijn in deze trein, valt niet mee. Heb nb de beste stoelen gereserveerd die überhaupt ter beschikking staan, die met een zachte zitting. Er zijn ook gewoon harde houten banken. Als je daar acht uur op moet zitten... Deze gemakkelijke stoel, die wel in halve ligstand gezet kan worden en die ik dus reserveerde, is toch niet zo geweldig voor mijn rug. Ik merk het nu nog. Zo'n trein zou in Nederland al lang afgedankt zijn. 

Toen ik het station uitkwam, was het er nogal donker. Ik was ook een van de laatsten uit mijn coupe die uitstapte, omdat ik in slaap gevallen was. Mijn medepassagiere, een Amerikaanse backpacker, was zo op zichzelf en met zichzelf bezig, dat ze blijkbaar niet eens dacht om mij te wekken en was dus allen verdwenen. Heel de reis zei ze geen vijf woorden. 
Onderweg was het ook nat en regende het bijna aanhoudend. We reden langs eindeloze rijstveldjes, waar de rijst al van geoogst was. Sommige stonden onder water, terwijl andere droog lagen. Waar dat mee te maken heeft? Op sommige werd ook gewerkt. Maar wat er gedaan werd? Meestal door iemand alleen. Dan zag je op zo'n pereel hier en daar iemand werken. Of er liepen buffels te grazen, ook allemaal alleen. Een buffel voor een perceel  netjes met een touw om de nek en vastgemaakt aan een pin, waardoor zijn actieradius niet meer dan de lengte van het touw had.   Toch eens opzoeken hoe het rijst verbouwen nu precies gaat. De percelen verschilden in grootte van een ruime woonkamer tot een half voetbalveld, allemaal omgeven door een aarden wal(letje), waardoor het water op het perceel kon blijven staan.

Inderdaad donker en nat was het. Was de stroom deels uitgevallen? Zag wel op tafels van terrassen kaarsen branden. Voor de gezelligheid, of omdat de stroom het  nog niet deed als gevolg van de tyfoon die vandaag Vietnam aandeed? 
Las dat veel hotelgasten in Hoi An geëvacueerd zijn als gevolg van de tyfoon, maar dat morgen het leven weer opgepakt wordt. In Hoi An probeer ik te gaan  koken bij familie van Dung en Roger. Daar zal ik overmorgen of de dag erna aankomen. Doordat ik zo laat hier in Hue aankwam, valt hier niets meer te doen dan mijn blog schrijven bij een koud pilsje dat ik aangeboden kreeg door de staf van dit Google hotel. In dit hotel zijn eigenlijk alleen maar backpackers; veel Amerikanen.
Ook in de trein zaten verschillende oudere Amerikanen, ouder dan 65, voor een memory-reis? Sommigen reisden alleen, anderen waren met hun echtgenote. Nu ik de wreedheden in 'Matterhorn' lees, wordt me des te meer duidelijk waarom ik destijds tegen dit hele militaire apparaat was en er daarom ook maar kort verbleef. Na drie maanden mocht ik gaan. Het is alleen maar geweld en een mensenleven telt net zoveel als verse spinazie die je afsnijdt in de tuin. Je ziet elkaar ook niet in de ogen, want als je elkaar in de ogen zou kijken, zou je daarin lezen 'Maak mij niet dood, houd mij in leven; ik ben net zo bang als jij; ik sta ook duizend angsten uit in deze strijd die alleen maar verliezers kent.' 

Vanochtend bleek het ook in Vinh  geregend te hebben en verschillende keren vannacht werd ik wakker van de harde wind: 4 uur, 5, 6 en 7 uur. Een beetje later opgestaan. Vandaag nog wat ondernemen in deze stad... ik zou niet weten wat, ook omdat ik om 12.00 uur de trein moest hebben. 
Eerst ontbeten in de restaurantzaal van gisteren, waar gemakkelijk, telde ik uit, 500 gasten aan tafel kunnen. Het ontbijt was een uitgebreid buffet, maar zonder iets van brood. Wel allerlei soepen, ook die vers voor je bereid werden. Ik nam een vers bereide noodlesoep met ministukjes rundvlees, pijp-ui, koriander en iets wat op prei leek en natuurlijk met chilipeper (inclusief de zaadjes). Daarna iets wat op yoghurt leek, maar het echt niet was; wel zoet en met iets van fruit (welk?) en doorzichtig glazen sago-bolletjes die je ook wel in een bouillon doet, als vervanging van vermicelli. Banaan en Lipton-thee toe.
Natuurlijk was er nog veel meer om te eten, maar dat leek me in de ochtend niet te smaken, zoals een soep van paling, zo dik als en potlood en ongeveer een vinger lang. En gerechten die ik echt niet thuis kan brengen, laat staan dat ik kon weten hoe ze smaken.
  
Omdat ik nog alle tijd had, schreef ik vlakbij het treinstation wat in mijn schrijfschriftje. Dronk er een inlandse thee, geserveerd zonder suiker. Ik dronk die al eerder in Vietnam. Smaakt wat bitter en ziet eruit als pis. In het tentje waar ik die dronk was men bezig allerlei vloeistoffen te verwarmen, met elkaar te vermengen, en er uit de diepvries iets aan toe te voegen. Er werd gekookt op een houtskool vuur. Heel primitief.
Vlakbij was een overdekte markt. Niet zozeer ging mijn aandacht nu uit naar kleren, huishoudelijke spullen, tassen of andere spullen die een mens in en rondom het huis nodig heeft. Wilde zien wat er aan eten was. Veel groenten en fruit ken ik niet Zag een vrucht zo groot als een klein mandarijntje of grote walnoot. Het was grasgroen zoals Granny Smith appelen maar veel harder dan zo'n appel. Bij het ontbijt probeerde ik het. Er zat een steen is zoals bij een pruim. Het vruchtvlees leek op een appel, maar was veel harder en de smaak was eerder neutraal . Niet iets om nog eens te proberen.
Er werd vis verkocht, levende uiteraard.  Meteen ook schoongemaakt als die verkocht werd. De levende vis werd levend ontdaan van schubben. Blijkbaar hier heel gewoon. Natuurlijk ook allerlei soorten shrimps, scampis en andere schaaldieren in allerlei formaten. En levende kikkers die qua uiterlijk iets op padden leken, maar wel drie keer zo groot waren. Dit zijn de kikkerbilletjes die 20, 30 jaar geleden zo favoriet in restaurants waren. Nu zie je ze bijna nergens meer op de kaart staan, terwijl die zo lekker zijn als ze gebakken en daarna kort gestoofd worden  met wat knoflook, sjalot en peterselie en een beetje witte wijn. 

Ben benieuwd wat het koken in Hoi An dan gaat opleveren. Sta voor alles open.
Zie dat hier in het hotel fietsen te huur zijn. Dan zou ik misschien in anderhalve dag alles gezien kunnen hebben. Maar eerst weer kijken wanneer de treinen gaan naar Hoi An en hoelang ze erover doen, want dat bepaalt het verblijf hier ook. Vandaag  eigenlijk heel de dag gereisd. Vanavond niks meer te doen hier en vanochtend was het ook de tijd doden totdat de trein om12.00 uur vertrekken zou. Die vertrok wel later dan aangegeven. Maakt dat al een paar keer mee

 
(e-mailen vanaf mijn Iphone en Ipad lukt niet. krijg het bericht: 'de server accepteert de ontvanger niet omdat  de server relaying niet toestaat.' Weet iemand daar een oplossing voor? Krijg wel mails gewoon binnen, maar er op antwoorden, lukt dus niet. SMS en Whatsapp lukt wel)